13 Księżyców dedykuję wszystkim Ważnym Kobietom w moim życiu, tym, które były, są i będą przez chwilę wspólnie ze mną wędrować. Pozwólcie, że wymienię 13 z nich.
Aga Sobel, Johanka Joanna Filas, Iza Kaczmarczyk, Izabela Uliarczyk, Agnieszka Lela Babulewicz, Karolina Wandal Art-Marchewska, Lena Lemańska, Anna Zabielska, Anna Wierzba, Anna Mazurekk, Maria Ela Lewańska, Anita Qmecka, Agata Karpowicz.
I.
Z początkiem cyklu
rodzą się postanowienia.
Pakiet nigdy
nie dotrzymanych słów.
Ja Szamanka – nie tworzę planów.
Pozwalam doświadczeniom zaistnieć.
W czas Wilczej Pełni rodzi się
poezja Starego Księżyca.
II.
Głód jest tęsknotą.
Tęsknota jest głodem.
Nasycam się zapachem mrozu.
Ja Szamanka wbijam zęby
w zamrożony owoc. Zimny sok
skleja usta w milczenie.
Obserwuję Śnieżną Pełnię
Głodnego Księżyca.
III.
Spadający sopel lodu
zabija mrozy.
Budzę się z odrętwienia.
Ja Szamanka przeciągam się
na styku czasów.
Czasu Śmierci w Czas Życia.
Na niebo wschodzi
Pełnia Kruków Księżyca Burz.
IV.
Wartki strumień niesie
ziarno. Uwalnia z lodu kwiaty.
Ja Szamanka odurzam
zapachem hiacyntów.
Przywołują Siewną Pełnię.
Jest czas
Księżyca Wzrostów.
V.
Fioletowy zapach bzów
zniewala umysł.
Rodzi się szaleństwo namiętności.
Ja szamanka obserwuję
taniec życia, w tafli
Mlecznej Pełni.
Zasypiam w Księżycu Kwiatów.
VI.
Zapytuję syna o zapach miodu.
„Jest słodki” – odpowiada dziecko.
Ja Szamanka rozlewam
Miodową Pełnię.
Wschodzi Księżyc Upraw
ale nad miastem nie widać gwiazd.
VII.
Księżyc Gromów wyrywa
ze snu nocy letniej.
Ja Szamanka wchodzę w rolę Tytanii.
Na deskach teatru lasów
usypiam Oberonów aromatem lip.
VIII.
Psi Księżyc szczekaniem
obudził Burzę. Dęby
zadrżały rażone elektrycznym dreszczem.
Ja Szamanka oślepiam
Pełnią Błyskawic.
IX.
Nad sadem dojrzał
Owocowy Księżyc.
Brzemienne jabłonie i śliwy
oczekują rozwiązania.
Ja Szamanka wznoszę się
ponad łąki. Z naręczem strumieni
rodzę Pełnię Plonów.
X.
Otulam się chłodną
mgłą oddechu.
Gładząc futro martwego
wilka umieram.
Ja Szamanka przycinam dni
stąpając po Księżycu Więdnących Traw.
Jeleń skrywa się przed
Pełnią Myśliwych.
XI.
Zatrzymuję się między
Życiem a Śmiercią.
Ja Szamanka unoszę
Zasłonę Wszechświatów.
Wpuszczam Duchy w wymiary
materii. W Księżycu Szronu
zapalam znicz pamięci.
XII.
Zasypiam oświetlona
Dębową Pełnią.
Biały puch zimowej pierzyny
schładza krew. Zwalnia
bieg jej strumienia.
Na poduszce
z Księżyca Długich Nocy,
Ja Szamanka śnię o gwiazdach.
XIII.
Roztaczam nad światem
blask Błękitnej Pełni.
Ja Szamanka w rzadkiej modlitwie
błogosławię słowem.
Duchy sprzyjają cierpliwym.
..............................
autor Obrazu: Susan Seddon - Boulet
Aga Sobel, Johanka Joanna Filas, Iza Kaczmarczyk, Izabela Uliarczyk, Agnieszka Lela Babulewicz, Karolina Wandal Art-Marchewska, Lena Lemańska, Anna Zabielska, Anna Wierzba, Anna Mazurekk, Maria Ela Lewańska, Anita Qmecka, Agata Karpowicz.
I.
Z początkiem cyklurodzą się postanowienia.
Pakiet nigdy
nie dotrzymanych słów.
Ja Szamanka – nie tworzę planów.
Pozwalam doświadczeniom zaistnieć.
W czas Wilczej Pełni rodzi się
poezja Starego Księżyca.
II.
Głód jest tęsknotą.
Tęsknota jest głodem.
Nasycam się zapachem mrozu.
Ja Szamanka wbijam zęby
w zamrożony owoc. Zimny sok
skleja usta w milczenie.
Obserwuję Śnieżną Pełnię
Głodnego Księżyca.
III.
Spadający sopel lodu
zabija mrozy.
Budzę się z odrętwienia.
Ja Szamanka przeciągam się
na styku czasów.
Czasu Śmierci w Czas Życia.
Na niebo wschodzi
Pełnia Kruków Księżyca Burz.
IV.
Wartki strumień niesie
ziarno. Uwalnia z lodu kwiaty.
Ja Szamanka odurzam
zapachem hiacyntów.
Przywołują Siewną Pełnię.
Jest czas
Księżyca Wzrostów.
V.
Fioletowy zapach bzów
zniewala umysł.
Rodzi się szaleństwo namiętności.
Ja szamanka obserwuję
taniec życia, w tafli
Mlecznej Pełni.
Zasypiam w Księżycu Kwiatów.
VI.
Zapytuję syna o zapach miodu.
„Jest słodki” – odpowiada dziecko.
Ja Szamanka rozlewam
Miodową Pełnię.
Wschodzi Księżyc Upraw
ale nad miastem nie widać gwiazd.
VII.
Księżyc Gromów wyrywa
ze snu nocy letniej.
Ja Szamanka wchodzę w rolę Tytanii.
Na deskach teatru lasów
usypiam Oberonów aromatem lip.
VIII.
Psi Księżyc szczekaniem
obudził Burzę. Dęby
zadrżały rażone elektrycznym dreszczem.
Ja Szamanka oślepiam
Pełnią Błyskawic.
IX.
Nad sadem dojrzał
Owocowy Księżyc.
Brzemienne jabłonie i śliwy
oczekują rozwiązania.
Ja Szamanka wznoszę się
ponad łąki. Z naręczem strumieni
rodzę Pełnię Plonów.
X.
Otulam się chłodną
mgłą oddechu.
Gładząc futro martwego
wilka umieram.
Ja Szamanka przycinam dni
stąpając po Księżycu Więdnących Traw.
Jeleń skrywa się przed
Pełnią Myśliwych.
XI.
Zatrzymuję się między
Życiem a Śmiercią.
Ja Szamanka unoszę
Zasłonę Wszechświatów.
Wpuszczam Duchy w wymiary
materii. W Księżycu Szronu
zapalam znicz pamięci.
XII.
Zasypiam oświetlona
Dębową Pełnią.
Biały puch zimowej pierzyny
schładza krew. Zwalnia
bieg jej strumienia.
Na poduszce
z Księżyca Długich Nocy,
Ja Szamanka śnię o gwiazdach.
XIII.
Roztaczam nad światem
blask Błękitnej Pełni.
Ja Szamanka w rzadkiej modlitwie
błogosławię słowem.
Duchy sprzyjają cierpliwym.
..............................
autor Obrazu: Susan Seddon - Boulet
Komentarze
Prześlij komentarz