Taniec Wocy i Wiatru

Dawno temu żyły sobie smoki. Jeden z nich miał szczególne magiczne zdolności. Latał on całą noc, zbierając na swoje skrzydła blask gwiazd i Księżyca, a o świcie swoim ognistym oddechem rozjaśniał świat i budził Słońce.
I właśnie z tego ognistego oddechu narodziła się sztuka magii.
Jednak smok był młody i dał się zwieźć kojotowi, który rzucił mu wyzwanie, by udowodnił swoją moc magiczną i zmienił formę. Nie chciał uwierzyć, by tak wielki smok mógł się zmniejszyć do rozmiaru owada.
Smok zmienił się w ważkę, jednak miał zbyt małe doświadczenie by wrócić do swej pierwotnej formy. I tak został na zawsze w formie ważki i tylko skrzydła w blasku słońca nad wodą przypominały jego dawną potęgę.
Ale nie zapomniano o smokach, które za sprawą magii zaklęte są w ważki. Mieszkańcy Azji uważają ważki za symbol nieśmiertelności, radości i tajemnic.

Japończycy, których kraj zwano dawniej Wyspą Ważek, uznawali ważkę za symbol nieśmiertelności, tajemniczości i radości. Łączą w sobie potęgę żywiołu Wody i Powietrza. Dla mnie to mistyczne połączenie, gdyż te dwa żywioły nie przenikają się wzajemnie.
Być może to właśnie małe, zaklęte w ważkach smoki są tym wspólnym elementem, który w mistyczny sposób łączy w tańcu Wodę i Wiatr?
Rodzą się w wodzie, umierają w locie.
Jako istoty łączące w sobie wodę i wiatr, uznawane są za przewodników dusz zmarłych, oraz łączników z innymi wymiarami.
Są też strażnikami wiedzy, mądrości i magii.

Zapytajcie ważki, co Wam opowie?